لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: بیماران مبتلا به آسم درجات بالایی از استرس را تجربه می نمایند. آموزش های روان شناختی می توانند سهم بسزایی در بهبود اضطراب، افسردگی و استرس در بیماران مبتلا به آسم داشته باشند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش گروهی مدیریت استرس به شیوه شناختی-رفتاری بر اضطراب، افسردگی و استرس بیماران مبتلا به آسم بود. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، 38 بیمار مبتلا به آسم به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و شاهد تخصیص داده شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه DASS-21 استفاده شد که در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری، توسط افراد تکمیل گردید. درمان شناختی-رفتاری مدیریت استرس، طی ده جلسه بر روی گروه مداخله انجام گرفت، اما برای گروه شاهد هیچ مداخله ای انجام نگرفت. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 آزمون تحلیل کوواریانس آنکوا، آنووا و اندازه های تکرار مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد، میانگین نمره متغیر افسردگی پیش آزمون (42/9± 6/7) و پس آزمون (55/5± 5/5) در گروه مداخله اختلاف معناداری داشته است (0/00=p). همچنین میانگین نمره متغیر افسردگی بین گروه های مداخله (7/90± 6/42) و شاهد (55/5± 5/5) یک ماه پس از مداخله اختلاف معناداری داشته است (0/017=p). میانگین نمره متغیر استرس پیش آزمون (74/97± 10/5)و پس آزمون (5/22± 9/05) در گروه مداخله اختلاف معناداری داشته است (00/0=p). میانگین نمره متغیر اضطراب پس از مداخله بین گروه های مداخله (5/37± 4/53) و شاهد (7/90± 10/95) اختلاف معناداری داشته است (0/01=p). بستری مجدد در افراد گروه مداخله و گروه شاهد پیش آزمون و پس آزمون اختلاف معناداری نداشته است. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر حاکی از اثربخشی درمان شناختی-رفتاری مدیریت استرس بر بهبود اضطراب، افسردگی و استرس بیماران مبتلا به آسم است. با توجه به بالا بودن اضطراب، افسردگی و استرس در بیماران مبتلا به آسم و موثر بودن مداخله ی آموزشی به صورت گروهی مدیریت استرس به شیوه شناختی-رفتاری و لزوم توجه جدی به درمان های روان شناختی در این گروه بیماران ضروری می نماید.

مقدمه: سرطان پستان، بارزترین سرطان و عامل عمده مرگ و میر ناشی از سرطان ها در زنان می باشد. وجود فرد مبتلا به سرطان پستان در خانواده، غیر از افزایش خطر ابتلا به این بیماری، باعث افزایش استرس نیز می شود که خود می تواند به عنوان عامل آغازگر سرطان پستان مطرح باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر مشاوره گروهی مدیریت استرس بر میزان استرس زنان دارای سابقه خانوادگی سرطان پستان انجام شد.روش: این پژوهش از نوع طرح های نیمه تجربی با گروه شاهد بود. 97 نفر از زنانی که مادر، خواهر یا دخترشان در 5 سال اخیر به سرطان پستان مبتلا شده بودند، به طور تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. مداخله طراحی شده مدیریت استرس برای گروه آزمون در قالب مشاوره گروهی و به صورت 6 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه دو قسمتی اطلاعات دموگرافیک استاندارد و پرسش نامه استرس Harry بود که قبل و پس از مداخله توسط دو گروه تکمیل گردید. نتایج حاصل شده توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون Indeprndent t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: قبل از مداخله اختلاف آماری معنی داری از نظر میانگین نمرات استرس بین گروه های آزمون و شاهد وجود نداشت؛ در حالی که بعد از مداخله، بین دو گروه آزمون و شاهد از نظر میانگین نمرات مدیریت استرس اختلاف آماری معنی داری مشاهده شد (P<0.001).نتیجه گیری: مشاوره گروهی مدیریت استرس بر میزان استرس زنان دارای سابقه خانوادگی سرطان پستان موثر می باشد و به عنوان یک برنامه مناسب در بهداشت روان این گروه از زنان توصیه می گردد.

زمینه و هدف: استرس شغلی مشکل عمده در دنیای مدرن و نگرانی بزرگ برای سازمانها می باشد. کارکنان نجات از جمله آتش نشانها دائما در معرض مواد سمی، شوکهای عاطفی بالا و استرس ناشی از آسیب جسمی در ضمن انجام وظیفه خود هستند. پیشرفت استرس شغلی در آتش نشانها سبب کاهش انگیزه کاری و در نهایت کاهش بهره وری می گردد. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش مدیریت استرس بر استرس آتش نشانان شهر رشت انجام شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع کارآزمایی شاهددار تصادفی بود. ابتدا پرسشنامه استرس شغلی برای تعداد 141 نفر آتش نشانان تکمیل و 128 نفر از آتشنشانها که نمره استرس آنها بالا بود برای مطالعه انتخاب و به دوگروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. آتش نشانهای آزمون طی دوجلسه 3 ساعته تحت آموزش مدیریت استرس قرار گرفتند. دو هفته بعد از پایان جلسه آموزشی برای هردو گروه پرسشنامه توزیع و تکمیل شد. به فاصله یک ماه بعد نیز آزمون پیگیری انجام و نتایج مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که آموزش مدیریت استرس در بهبود ارتباطات کارکنان موثر بود و منجر به بهبود نمره حیطه ارتباط شد (05/0p=) ولی در سایر حیطه ها تاثیری نداشت. با توجه به شرایط سخت کاری آتش نشانان، آموزش مدیریت استرس مانع از بدتر شدن وضعیت استرس آنها با گذشت زمان شد و میانگین نمره استرس آتش نشانان با گذشت زمان در گروه آزمون ثابت ماند. در صورتیکه در گروه شاهد با توجه به اینکه آموزشی دریافت نکردند، میانگین نمره استرس بدتر شد ولی این کاهش از نظر آماری معنا دار نبود. در حیطه تغییر در گروه شاهد کاهش معناداری مشاهده شد(003/0=p) و این کاهش معنادار در گروه آزمون وجود نداشت. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که آموزش مدیریت استرس بر آتش نشانان در بهبود زیر مقیاس ارتباط موثر بود و منجر به ثابت ماندن وضعیت استرس در گروه آزمون شد و از بدتر شدن وضعیت پیشگیری کرد.

زمینه و هدف: امروزه استرس بخشی از زندگی است که دوری از آن اجتناب ناپذیر است و یکی از عوامل خطرساز در بیماری های قلبی بشمار می رود. هدف از مطالعه حاضر، تعیین بررسی تاثیر آموزش مدیریت استرس بر سطح استرس بیماران قلبی بستری در بیمارستان امام خمینی (ره) بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی تعداد 60 بیمار قلبی بستری در بیمارستان امام خمینی (ره) به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. درگروه آزمایش، آموزش مدیریت استرس و در گروه کنترل مراقبت های معمول انجام گرفت. میزان استرس نمونه ها در قبل و بعد از مداخله در هر دو گروه سنجیده شد و مورد مقایسه قرار گرفت. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه دو قسمتی SCL-90 (چک لیست علایم) و مشخصات جمعیت شناسی انجام شد. اعتبار پرسشنامه با روش اعتبار صوری و محتوا تایید شد. هم چنین پایایی آن با مقدار آزمون-آزمون مجدد 0.78 سنجیده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس ویرایش 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که در 60 بیمار مورد بررسی در دو گروه آزمایش و کنترل، میانگین سنی گروه آزمایش 47 سال با انحراف معیار 9.34 و میانگین سنی گروه کنترل 47.1 سال با انحراف معیار 10.96 بود، 53.3 درصد زن بودند و محل زندگی 60 درصد آنها در تهران، سطح تحصیلات 26.7 درصد آنها در حد دبیرستان، 60 درصد مشغول به کار بودند، مدت بیماری 33.3 درصد 6-4 سال بود و 86.7 درصد سابقه بستری داشتند. میانگین نمرات استرس در گروه آزمایش (قبل 37± 146 و بعد 19.6±95) و در گروه کنترل (قبل 54.2±135.9 و بعد 41±132) بود و با استفاده از آزمایش تی مستقل اختلاف معنی داری بین میانگین های دو گروه بعد از آموزش دیده شد (0.000=P). سن و سابقه بستری در بیمارستان با سطح استرس بیماران ارتباط معنی داری داشت.نتیجه گیری: برنامه های آموزشی مدیریت استرس می تواند باعث کاهش استرس در بیماران قلبی شود و در این میان پرستاران که در ارتباط نزدیک با اینگونه بیماران می باشند، می توانند نقش مهمی را در آموزش و حمایت ازآنان داشته باشند.

این پژوهش میزان استرس شغلی معلمان دوره ابتدایی و تاثیر شیوه آموزش گروهی ایمن سازی را بر آن در شهرستان لردگان بررسی کرده است. همچنین به مقایسه میزان استرس سازی شغلی معلمان مرد و زن پرداخته است. متغیر مستقل در این پژوهش روش ایمن سازی در مقابل استرس به شیوه میکن بام بوده و طی 6 جلسه 90 دقیقه ای در گروه آزمایش اجرا شده است. در پایان جلسه ششم از دو گروه آزمایش و گواه پس آزمون و دو هفته بعد از اتمام جلسات، آزمون پی گیری به عمل آمده است. ابزار سنجش پرسشنامه استرس شغلی و پرسشنامه منابع استرس آموزشگاهی بود. روش نمونه گیری به صورت تصادفی چند مرحله ای انجام گرفت. ابتدا 20 مدرسه از مدارس ابتدایی شهرستان لردگان به صورت تصادفی انتخاب شدند. پرسشنامه استرس شغلی و آموزشگاهی بین معلمان این دبستان ها اجرا شد. از بین آنان معلمانی که نمرات بالاتر از صدک 40 داشتند، 20 معلم مرد و 20 معلم زن به صورت تصادفی منظم انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. نتایج تحقیق نشان داد که آموزش گروهی ایمن سازی بر استرس شغلی معلمان گروه آزمایش تاثیر معنادار داشته و استرس شغلی آنان را کاهش داده است. تاثیر ایمن سازی در معلمان مرد و زن تفاوت نداشته است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش برنامه مدیریت استرس بر افزایش میزان کیفیت زندگی و دو بعد ارتباطات اجتماعی و ادراک محیط زندگی در زنان شاغل است. نوع مطالعه از نوع نیمه آزمایشی است. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه کارکنان زن شرکت «همکاران سیستم» شهر تهران در سال 1390 است. بدین منظور 30 نفر از زنان مشغول به کار در این شرکت به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و گروه آزمایش جای گرفتند. قبل از آموزش در هر دو گروه مقیاس کوتاه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی به عنوان پیش آزمون اجرا شد، سپس برنامه آموزش مدیریت استرس طی 10 جلسه به گروه آزمایش آموزش داده شد. پس از آموزش برنامه مهارت ها، پرسشنامه کیفیت زندگی مجددا به عنوان پس آزمون و بعد از 45 روز به عنوان پی گیری برای هر دو گروه اجرا شد. برای توصیف داده ها از میانگین و انحراف معیار استفاده شد و نیز داده ها از روش آمار استنباطی - آزمون میانگین برای نمره های افتراقی- با استفاده از برنامه 16 SPSS مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که آموزش مهارت مدیریت استرس، میزان کیفیت زندگی و دو بعد ارتباطات اجتماعی و ادراک محیط زندگی را در زنان شاغل گروه آزمایشی به طور معناداری افزایش داده است (P<0.01)، این یافته ها حاکی از اثربخشی آموزش مهارت مدیریت استرس بر کیفیت زندگی زنان شاغل است. درکل، بر اساس نتایج، افراد موفق با مهارت حل مساله و مقابله با استرس، از کیفیت زندگی و ارتباطات اجتماعی و ادراک محیط زندگی بهتری برخودار هستند.

هدف اصلی این پژوهش تعیین تاثیر آموزش گروهی به شیوه شناختی ـ رفتاری بر استرس بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) و هدف فرعی آن تعیین نقش تعدیل کنندگی ویژگیهای جمعیت شناختی بر میزان استرس آزمودنی ها بود. از بین جامعه آماری که کلیه بیماران مولتیپل اسکلروزیس عضو انجمن ام. اس اصفهان بودند، 60 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند و از بین آنان 30 نفر که بالاترین نمره استرس را داشتند به طور تصادفی به دو گروه 15 نفره تقسیم شدند .گروه آزمایش، تحت آموزش گروهی به شیوه شناختی ـ رفتاری در 9 جلسه هفتگی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند .ابزار پژوهش دو پرسشنامه نشانه های فشار روانی کوپر (1983) و پرسشنامه محقق ساخته عوامل تنش زای شایع در بیماران ام.اس بود که هر دو پرسشنامه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون برای جمع آوری داده ها در مورد هر دو گروه آزمودنی اجرا گردید. نتایج تحلیل کوواریانس در پرسشنامه کوپر نشان داد که آموزش گروهی شناختی ـ رفتاری موجب کاهش معنادار در میزان استرس گروه آزمایش نسبت به گروه گواه شده است  (P<0.05) .اما نتایج تحلیل کوواریانس پرسشنامه عوامل استرس زای شایع بیماران ام. اس در کاهش شدت عوامل تنش زای دو گروه تفاوت معناداری را نشان نداد. همچنین نتایج نشان داد که ویژگیهای جمعیت شناختی در هر دو آزمون بر تعدیل نمرات استرس آزمودنی ها تاثیر معناداری نداشته است.